Het nadeel van schrijven over Alzheimer gerelateerde items
is dat het zelden vrolijk is. Ik doe mijn best om kwinkslagen op te nemen maar
het blijft lastig.
Het is vervelend dat het net lijkt of alles kommer en kwel is. Dit is absoluut niet het geval alleen gaan de
stukjes vaak over verhalen met vervelende achtergronden. Ik probeer het luchtig
te houden maar het onderwerp is vaak zwaar.
Daarom maar eens twee leuke voorvallen.
1.We zouden samen een paar dagen naar Ameland gaan, iets dat we vaker doen. Omdat het weer niet heel goed leek wilde ik graag wat boekjes meenemen, inderdaad ik lees graag. Omdat ik ook aan het opruimen ben koop ik de laatste tijd wat minder boeken maar ben ik bezig om oude boeken opnieuw te lezen. In mijn kamer ‘ontdekte’ ik enkele dwarsligger boeken die ik nog nooit gelezen had (dit zijn boekjes die op dun papier zijn gedrukt en makkelijk zijn mee te nemen zijn.)
O wacht. Er schoot me te binnen dat ik nog een film wilde kijken. Het was de film Wild. Het verhaal van een vrouw (Cheryl Strayed) die een moeilijke tijd achter de rug heeft en nu een ultieme lange wandeltrip gaat maken om met zichzelf in het reine te komen. Ze loopt 1700 km over de Pacific Crest Trail.
Ik begin te kijken maar het programma is van de commerciëlen. Je kunt ook niet doorspoelen. In totaal duurt dit vier uur. Ik kijk een half uur en het valt me wat tegen. Omdat we morgenvroeg weggaan laat ik het er maar bij.
Bij het inpakken laat ik de geselecteerd boekjes uit mijn handen vallen. De eerste die ik oppak is het boek “Wild”. Inderdaad ik had dat boek al zeker 15 jaar in de kast staan.
2. Nu had ik nog een leuk verhaal. Het was iets kleins met
een leuke wending. Ik was bang om deze te verliezen dus heb ik snel een
aantekening gemaakt.
Helaas kan ik deze nergens meer vinden. Misschien vind ik hem nog, dan laat ik
het weten.
Tocht een beetje balen dat het weer niet lukte.