Mijn Engels is niet zo goed maar ik gebruik liever het Engelse woord smalltalk dan gebabbel.
Ik wil nog een toevoeging maken op het muzikale stukje over de kracht van de muziek waarbij zelfs dementerenden muziek snel herkennen en gaan meezingen. Muziek is sterk aanwezig en kan daardoor stimuleren. Dit kan door de vele triggers die de muziek oproept, melodie, ritme en tekst. Laten we niet dommetje spelen, iedereen kent dit effect, zowel bij gezonde mensen als bij dementerenden.
Wat ik jammer vind is dat er geen enkele auteur wijst op het feit dat dementerenden zo ongelofelijk ad rem kunnen zijn. Ook dat heeft niet iedereen maar heel veel mensen met dementie zijn bijzonder goed in staat om smalltalk te spreken.
Mijn eerder gebruikte voorbeeld is Ia-dea waarna de dame netjes Poef roept. Oké een tegenwerping kan zijn dat dit een rijmpje is of zelfs een gedicht dus dicht tegen muziek aan.
Het kan ook anders. Just met het babbelen in standaard zitten kunnen dementen prima meedoen. Het mooie is dat er dan zelfs ad-rem gereageerd kan worden.
Mijn vrouw en ik staan met iemand die dementie heeft te babbelen. Mijn vrouw brengt een anderhalve meter toost uit met de kreet “op het leven”. Direct reageert de andere persoon “of op wat ervan over is”.
Het werkt ook met elkaar vliegen afvangen. Een jong ventje zegt tegen een demente opa, mijn vader heeft een hele snelle auto. Daar kan hij heel hard mee rijden. Opa antwoord ad rem, dan hoop ik maar dat hij dat niet doet als jij in de auto zit.
Ikzelf kan dat ook, goede of slechte dat maakt niet uit. Je maakt een kwinkslag, of reageert op een eigen manier.
Dat muziek je uit een roes haalt en het beste uit je haalt
dat snap ik.
Maar zou iemand me eens kunnen uitleggen hoe het werkt met smalltalk.
Misschien denkt u dat het alleen bij jong dementen werkt, of
dat het altijd hetzelfde verhaaltje is dat opa altijd als ‘dooddoener’ gebruikt.
Ik weet zeker dat het meer om het lijf heeft!
In Hardverwarrend schreef ik over mijn opa. Hij was aardig in de war. Er kwam
een persoon aan die ook in deze gesloten afdeling zat. De man gaf mijn opa een
hand en ons ook. Mijn opa kende hem totaal niet. Nadat de man verder was
gelopen sprak mijn opa vergoelijkend over de ontmoeting: Deze meneer is niet
helemaal goed in zijn hoofd.
Helemaal goed voor iemand in een gesloten inrichting.
Stuur uw voorbeelden gerust in.
