Niet zo lang geleden zaten we met het hele gezin aan tafel. Dat komt niet eens zo heel vaak voor, zeker niet met de Corona. Hoe dan ook we hadden het toevallig over liedjes op de radio, of beter op Play listen en dan over het (snel) herkennen van een liedje. Dat was helemaal niet toevallig want ik was er zelf over begonnen. Het ging er over dat ik vaak niet op een woord kan komen of de omschrijving van een persoon of wat dan ook. Maar zo zei ik, als het gaat om muzieknummers herkennen, en dan speciaal die gaan over mijn belangrijkste muziekjaren, dan doe ik dat goed.
Daar moet je natuurlijk mee uitkijken en voor dat ik het wist kwam er een Play list tevoorschijn die hiervoor bedoeld was. Je hoorde een klein stukje, je mocht roepen wie het eerst de titel en het liefst ook de groep kon oplepelen. Eerlijk is eerlijk, ik deed aardig mee.
Stom toevallig las ik in het Dagblad van het Noorden een
leuk artikel in het kerstnummer over het snel kunnen herkennen van liedjes. Dat
was natuurlijk geen toeval want het ging over de top 2000.
In Hardverwarrend schrijf ik hier ook al over. Niet echt origineel is de
opmerking dat muziek en herinnering iets speciaals vormen, ook voor dementerenden.
Overigens heb zelf een hechte relatie met de top 2000 omdat ik deze lijst der lijsten heb gebruikt
voor mijn leerlingen om alles te leren van database waarbij de leerlingen
vragen beantwoordden (zoals toon alle liedjes van de Beatles, of hoeveel
liedjes van de Beatles staan in de top 2000, of welke groep…. u kunt er zich vast
wel iets bij voorstellen.)
Het dagblad schrijft dat mensen met dementie zich toch vaak
nog liedjes uit hun jeugd herinneren. Een beetje kromme zin over iets dat
iedereen herkent. Naar mijn idee – zo beschrijf ik het in Hardverwarrend- is
dat je een periode hebt in je leven die bepalend is voor je muziekkeuze en dus
ook de herinnering eraan.
De krant legt dat dit juist de muziek tussen je 15de en 26ste
het sterkst aanwezig.
Wat me aanspreekt is dat er werd gesproken over een ’haakje’. Dat vind ik leuk omdat ik op die manier ook
beschrijf dat je toch nog dingen kunt onthouden door er een haakje aan te
maken.
Het artikel is gebaseerd op serieuze wetenschap. Neuropsycholoog
Rebekka Schaefer van de universiteit leiden legt uit dat muziek een speciale
weg in het geheugen heeft. Dit kan je ook gebruiken als geheugensteentje (om
iets te leren). Ook mensen met dementie herinneren vaak nog liedjes uit hun
jeugd. De muzikale structuur helpt het brein.
Zelfs bij hele jongen kinderen is dit aanwezig vertelt neuropsycholoog Jaske.
Er zijn veel hersengebieden nodig om muziek te verwerken. Dat gebeurt in een
mix van melodie, ritme en toonhoogte. En toch komt muziek heel makkelijk
binnen. Schaefer geeft aan dat muziek ook gebruikt kan worden om ervaringen en associaties
te koppelen. Ik ken weinig mensen die dit daadwerkelijk doen zoals Paint it
black als de zwarte kliko bij de weg moet en een nummer van de punkband
Greenday als de bio pak aan de beurt is.
Al met al een positief stuk over dementie, en muziek. De snelsten herkennen een nummer in 400 milliseconde dus 0,4 sec.. ) De DJ Gerard Ekdom is volgens mij kampioen in liedjes herkennen.
Het verhaal
is samen te vatten: Music was my first love and it will be my last.
Ik wens u een goed nieuw jaar met veel muziek en veel herkenning toe!
P.S. 1 Tijdens het schrijven kijk ik even naar de TV die aanstaat zonder geluid
(ok luister naar de top 2000) Ik zie Andre Rieu en hij zegt dat muziek ook een
helende werking heeft.
P.S 2, de liedjes van kinderen voor kinderen raak je als ouder ook nooit meer
kwijt!
