Maand: februari 2021

Niks aan te doen of sneaky options?

Wanneer iemand de diagnose Alzheimer krijgt (al dan niet jong dement) dan krijg je snel te horen dat hier niks aan te doen is. In Hardverwarrend maak ik gehakt met het idee dat kokosolie zou helpen. Oké je kunt aan je conditie gaan werken, gezond eten en bewegen is altijd goed maar het haalt je ziekte niet weg. Hoewel ik liever een medicijn zou willen is het ook wel prettig dat je zelf niks kunt doen aan je ziekte. Je kan jezelf dan ook geen verwijten maken, tenminste zo voel ik dat.

Oké, ik heb wel eens zwakke momenten, dat ik opeens iets zou willen doen aan de dementie. Meestal is dit zo weer verdwenen maar ik ben nu iets op het spoor.

Disclaimer. Ik wil benadrukken dat ik zeer weinig drink, nog nooit drugs heb gebruikt .
 Ik wil ook niemand aanzetten tot illegale middelen maar.…

In de NRC (een nette en betrouwbare krant) las ik het artikel Creativiteit uit een truffel (donderdag 4 februari 2021). Ik had hier als eens meer over gelezen. Het gaat erom dat je zogenaamde micro doseringen kunt innemen. Je neemt dan niet een dosis van een ‘geestverruimend middel’ maar  slechts een heel klein beetje. Het is bijna homeopathie zou je kunnen zeggen (maar vergeleken homeopathie is dit wel duizend keer sterker.

In het artikel gaat het om kleine hoeveelheden posocobine. Dit middel zou helpen bij creatieve werkers om op goede ideeën te komen. Nu zijn psychedelische paddenstoelen verboden in Nederland maar in een kleine dosering is het lastig te verbieden (zelf lijkt mij dat wel wat en hé ik heb geen werkgever meer.)

Het artikel zoomt ook in op het gebruik voor mensen met ADHD. Toen ik op een school werkte is er een leerling van school gestuurd die een handeltje had in ADHD medicatie omdat dit ook goed zou werken in de examenweek.

Terug naar serieuze zaken. Er wordt veel onderzoek gedaan naar deze microdosering. Je kunt je hiervoor als proefpersoon aanmelden. Dat kan ik vanwege mijn medicijn onderzoek helaas niet doen maar wie weet later.

Voor mij is het volgende citaat uit het artikel de belangrijkste:
Over de werking van psychedelische middelen in het algemeen zijn twee dingen bekend. Bij hoge doseringen wordt de reflectie gedempt (handig voor brainstormen). Die extra verwarring zit ik niet op te wachten.
Ik heb mijn zinnen gezet op de zenuwherstellende paddenstoelen.. er zit een stofje in waardoor je geheugen beter wordt.  Dat zou iets kunnen zijn voor mij ?!

Mijn Engels is niet zo goed maar ik gebruik liever het Engelse woord smalltalk dan gebabbel.
Ik wil nog een toevoeging maken op het muzikale stukje over de kracht van de muziek waarbij zelfs dementerenden muziek snel herkennen en gaan meezingen. Muziek is sterk aanwezig en kan daardoor stimuleren. Dit kan door de vele triggers die de muziek oproept, melodie, ritme en tekst. Laten we niet dommetje spelen, iedereen kent dit effect, zowel bij gezonde mensen als bij dementerenden.

Wat ik jammer vind is dat er geen enkele auteur wijst op het feit dat dementerenden zo ongelofelijk ad rem kunnen zijn. Ook dat heeft niet iedereen maar heel veel mensen met dementie zijn bijzonder goed in staat om smalltalk te spreken.

Mijn eerder gebruikte voorbeeld is Ia-dea waarna de dame netjes Poef roept. Oké een tegenwerping kan zijn dat dit een rijmpje is of zelfs een gedicht dus dicht tegen muziek aan.

Het kan ook anders. Just met het babbelen in standaard zitten kunnen dementen prima meedoen. Het mooie is dat er dan zelfs ad-rem gereageerd kan worden.

Mijn vrouw en ik staan met iemand die dementie heeft te babbelen. Mijn vrouw brengt een anderhalve meter toost uit met de kreet “op het leven”. Direct reageert de andere persoon “of op wat ervan over is”.

Het werkt ook met elkaar vliegen afvangen. Een jong ventje zegt tegen een demente opa, mijn vader heeft een hele snelle auto.  Daar kan hij heel hard mee rijden. Opa antwoord ad rem, dan hoop ik maar dat hij dat niet doet als jij in de auto zit.

Ikzelf kan dat ook, goede of slechte dat maakt niet uit. Je maakt een kwinkslag, of reageert op een eigen manier.

Dat muziek je uit een roes haalt en het beste uit je haalt dat snap ik.
Maar zou iemand me eens kunnen uitleggen hoe het werkt met smalltalk.

Misschien denkt u dat het alleen bij jong dementen werkt, of dat het altijd hetzelfde verhaaltje is dat opa altijd als ‘dooddoener’ gebruikt.
Ik weet zeker dat het meer om het lijf heeft!
In Hardverwarrend schreef ik over mijn opa. Hij was aardig in de war. Er kwam een persoon aan die ook in deze gesloten afdeling zat. De man gaf mijn opa een hand en ons ook. Mijn opa kende hem totaal niet. Nadat de man verder was gelopen sprak mijn opa vergoelijkend over de ontmoeting: Deze meneer is niet helemaal goed in zijn hoofd.
Helemaal goed voor iemand in een gesloten inrichting.

Stuur uw voorbeelden gerust in.